Terug
"Ik ben in Rotterdam verankerd.’’
,,Mijn vader heeft zich 41 jaar lang, 365 dagen per jaar en 24 uur per dag met veel passie ingezet voor Boijmans.’’
,,Na de oorlog kwamen er mensen aan de deur op de Plaslaan en dan, ja, dat waren dan mensen die of het overleefd hadden of familieleden daarvan. En die kwamen dan mijn vader bedanken. Dat vond ik wel heel indrukwekkend."
,,Tante Tinta was een van de leukste en gekste mensen uit mijn leven."
"Wat ik me bijvoorbeeld heel erg realiseerde, ik ben zelf 51 en dat mijn oma dus vijftig was toen ze naar Nederland kwam. Dat je dus uit een totaal ander land hier komt en dan meemaakt wat je meemaakt, dat kan me iedere keer nog wel raken."
"Al heb je maar één druppel Ambonees bloed, je bent gewoon familie, ze sluiten je meteen in de armen, je hoeft verder niets te zeggen. Daar raakte ik echt diep ontroerd door."
"Al onze kinderen zijn in Estland geboren, dat is superbelangrijk voor ons. Estland is een heel groot deel van ons leven."
"Mijn vader had, hoewel hier geboren, een soort Estse of Russische pathos. Hij was heel erg familiegericht, dat betekent alles voor elkaar over hebben."
"Dan ging oma uit Estland op een krukje staan en dan had ze een heel klein bijbeltje en daar ging ze dan zo dichtbij uit dat bijbeltje lezen.”
"Ik ben nu 26, 27 jaar hier, meer dan de helft van mijn leven. Dat is ook thuis. Ik hang er een beetje tussenin."
"Alles was ineens open, we mochten gaan, alleen niet werken. Om te werken had je een vergunning nodig en als au pair was dat het allermakkelijkst."
"Estische smaak is voor mij, is de smaak van dille, dat vind ik zo lekker en elke keer als ik in Estland ben, maak ik elke keer Huttenkäse, dat is ook een beetje Estisch."
"Esten geloven niet zozeer in God of Jezus Christus. Ze geloven meer in bomen. Daarom zijn mensen in Estland misschien ook wat meer geaard."
"Ik krijg er gewoon letterlijk kippenvel van. De geur, de natuur, al die vogels die fluiten. Dat is echt een deel van mij."
"Als kleine baby’s werd we al buiten in de wagen te slapen gelegd om immuun te worden voor de kou."
"En die zingen op zaterdagmiddag en zondagmiddag alleen in het Ests, met Estse muziek en Estse dirigenten. Buitengewoon emotioneel. Dat is iets fantastisch."
"In Gouda opgroeien betekende dat je of bij de kaaskoppen hoorde, of bij de Marokkanen."
"Ik heb gewoon het ideale leven gehad als kind. Twee liefdevolle ouders, drie broers. Ik ben een nakomeling, en ja, dan word je verwend."
"Wij waren in meerdere opzichten een uitzondering. De meesten kwamen uit het Rifgebergte en die kwamen met heel hun dorp. Daar was ik altijd best wel jaloers op, al die families, al die bruiloften. Bij ons was het zo rustig met z’n zevenen."
"Voor de oorlog heb ik op de fundamenten van Boijmans gestaan."
© 2024 Verhalen van Rotterdammers | Website door Mediabreed