Hij is geboren en getogen aan de Zalmhaven, waar werd gehoepeld en getold en gerolschaatst. Daarna bleef hij nog een tijd op Noord wonen aan onder meer het Zwaanshals, in Bergpolder en in Spangen. Zijn vrouw is de gangmaker, degene die contact maakt. Zelf noemt hij zich een beetje een eenling. Het was ook door haar dat ze in 2000 in IJsselmonde terechtkwamen, aan de Leppedijk. Tijdens een vakantie in Bosnië leerde hij haar kennen. Zij kwam voor hem naar Rotterdam en vond de stad in het begin overweldigend, gezien vanaf de Brienenoordburg. Haar familie is gevlucht wegens de oorlog en woont nu ook in Nederland. Bram heeft 25 jaar in de elektronica gewerkt en is – nu als gepensioneerde – nog steeds hobbyist en radiozendamateur fotografie. Hij zou heel graag willen dat zijn buurt wat schoner wordt; volgens hem ligt er veel rommel op straat. Daarnaast pleit hij voor meer openbare toiletten.
"En die begon vreselijk te schreeuwen en toen gebruikte ik mijn haventaal om er even tegenin te gaan."
Bram Bose (Rotterdam, 1947)
Dit verhaal is onderdeel van luistervoorstelling: Luisterportret uit Hordijkerveld.
En onderdeel van de collectie: Luisterportret uit Hordijkerveld, IJsselmonde.
En onderdeel van de collectie: Luisterportret uit Hordijkerveld, IJsselmonde.
Deel dit verhaal
Credits
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Laura Schalkwijk
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Joop Reijngoud, Linda Malherbe
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Laura Schalkwijk
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Joop Reijngoud, Linda Malherbe
Meer vertellers uit deze luistervoorstelling
"Ik was gelijk verliefd op het huis, met een voortuin, een achtertuin. Ik had het gevoel alsof ik elke dag vakantie had."
"Het was een groot weiland. Er waren geen scholen, geen kerken, echt helemaal niets."
"Zo is het leven zeggen ze weleens, het is hard. Je vraagt er niet om, maar je krijgt het allemaal voor niks."
"Dus het is eigenlijk alles wat je wil, heb je gewoon hier in de buurt. En vooral groen en water. Het is gewoon een heel fijne wijk om in te wonen."
"Rotterdam en Odessa hebben iets met elkaar te maken. Onze cultuur, emancipatie, vrijheid in de denkwijze, in alles, dus dat was niet moeilijk, dat was uitdagend."
"Nou kijk, ik ben een type, ik praat graag met iedereen, maak een praatje en als ze mijn hulp nodig hebben, dan ben ik er, maar voor de rest op mijn eigen. En zo heb ik eigenlijk altijd hier in Hordijkerveld geleefd en dat gaat gewoon goed."
"Ik maak met zoveel mensen een praatje."
"Ja, mooie herinneringen heb je altijd van, vooral met dat Opzoomer Mee. En heel vaak in de zomer, zitten we buiten. Ik heb een tuin, maar ik zit heel weinig in de tuin. Ik zit meer aan de voorkant."
"Vroeger, hierzo in deze buurt zaten er een hoop jongeren, die hadden allemaal zo’n zendbakkie en dan kon je met elkaar praten en muziek draaien op de radio. Dat was wel leuk."