Hij werd geboren op de Taandersstraat, waarschijnlijk op nummer 371, in een huis dat twee jaar later door bommen en de brand verwoest zou worden. Twee jaar was hij, die 31ste maart 1943. Bewuste herinneringen aan het bombardement heeft hij daarom niet. ,,Ik heb alleen de verhalen gehoord,’’ zegt hij. Die gaan als volgt: Zijn moeder was thuis met twee kleine kinderen. Zijn vader was aan het werk bij de Oostzeedijk; hij werkte voor de gemeente. Normaal gesproken zou zijn oma langskomen, maar die had afgezegd. ,,Daar heeft ze geluk mee gehad.’’ Twee huizen verder dan het huis van de familie Ouwehand is een bom gevallen. ,,En toen is ons huis ook afgebrand.’’ Ze konden nog ontkomen, al kon zijn moeder niks meer meenemen. ,,Ze zei: gelukkig heb ik mijn jongens nog.’’ Hoewel ze hun huis en alles daarin hebben verloren, heeft het gezin Ouwehand geluk gehad. Alleen al in het stuk van de Taandersstraat waar zij woonden, zijn 28 doden gevallen.
Die dag zijn ze naar zijn grootouders gegaan, die in de Jan Kobellstraat woonden. Daar gingen ze naar de ouders van zijn moeder: die woonden in het Oude Noorden. Omdat zijn vader ambtenaar was bij de gemeente, had het gezin snel een nieuwe woning in Tuindorp Vreewijk. ,,Veel mensen die dakloos zijn geraakt, wilden absoluut niet naar de overkant, ze gingen de rivier niet over. Die woonden liever in. Wij zijn op de Groenezoom terechtgekomen en daar heb ik de meest fantastische periode meegemaakt. Tuindorp Vreewijk is de mooiste wijk van Rotterdam.’’ Toch kwam Cees nog wel eens terug in zijn oude buurt, wanneer hij opa en oma kwam bezoeken. Hij heeft nog wel herinneringen aan het spelen in de puin, toen hij nog een jongetje was.