Een prachtig dorpje, zo omschrijft Fettouma haar geboorteplek in Marokko, genaamd Targuist, vlakbij Al Hoceima. ,,Ik heb echt een mooie jeugd gehad daar, het voelt als een stukje Andalusië.’’
Ze groeide als oudste kind op met nog twee zusjes en een broertje in de velden, met dieren als koeien, geitjes en paarden. Overdag ging ze naar school en ’s middags moest ze vaak water halen uit de bron, waarmee gekookt en gewassen werd. Haar vader Hassan werkte als havenarbeider en was al eerder naar Rotterdam gekomen, net als Fettouma’s man. In november 1976 werd ook Fettouma een landverhuizer. Samen met haar elf maanden oude zoon maakte ze de reis van Marokko naar Nederland, waar ze werd herenigd met haar man, die eerst werkte als schoonmaker en later bij tuinders in de kassen. ,,Altijd hard werken.’’ Fettouma moest heel erg wennen aan haar nieuwe thuis, ze voelde zich eenzaam en had enorme heimwee. ,,Je kent niemand, je zit de hele dag alleen.’’ Het was bovendien koud, er lag sneeuw en op 31 december om middernacht wist ze niet wat ze meemaakte. ,,Ik schrik mij dood.’’
Toen er vanuit de gemeente een vereniging werd opgericht voor Marokkaanse vrouwen, begon ze zich thuis te voelen. Ze leerden de Nederlands taal, breiden, naaiden en picknickten in het Kralingse Bos. Ondertussen kreeg ze nog twee zoons en een dochter. Waar Fettouma opgroeide als oudste in haar gezin, was Ouiam de jongste telg. ,,Ik heb gewoon het ideale leven gehad als kind. Twee liefdevolle ouders, drie broers. Ik ben een nakomeling, en ja, dan wordt je verwend.’’
Ouiam wilde eigenlijk chirurg worden, totdat ze zelf een keer met het ziekenhuis te maken kreeg. Toch helpt ze via haar baan andere mensen. Ze werkt als schuldhulpverlener voor de gemeente Rotterdam. Van haar moeder heeft ze veel meegekregen: geduld, doorzettingsvermogen en een grote liefde voor de familie. ,,Mijn moeder is de oudste, een echt familiemens, ze voelt zich heel erg verantwoordelijk voor hen. Die behoefte heb ik ook, om iedereen bij elkaar te brengen.’’
Veel bewondering heeft Ouiam voor haar moeders zwemdiploma’s – ze heeft er drie – en voor haar kookkunsten. ,,Mijn moeder staat echt wel bekend om haar tortilla. Ze maakt de lekkerste van de hele wereld.’’
Ouiam is sinds kort getrouwd met Rachid, hij is half Marokkaans, half Nederlands-Indisch. Ze wonen nu op Zuid, waar overigens Ouiams hele familie woont, behalve haar ouders. Desondanks piekert Fettouma er niet over om te verhuizen; ze is een trotse Rotterdammer, maar een echte Noorderling. Zodra ze van familiebezoek weer terug is aan de ‘overkant’, is ze opgelucht. ,,Ja, dit is echt mijn plek, nog steeds.’’
"Ik heb gewoon het ideale leven gehad als kind. Twee liefdevolle ouders, drie broers. Ik ben een nakomeling, en ja, dan word je verwend."
Ouiam (1989) en Fettouma (1960) El Bouchtaoui
Dit verhaal is onderdeel van luistervoorstelling: Oumi, Marokkaanse moeders vertellen.
En onderdeel van de collectie: Marokkaanse migratieverhalen.
En onderdeel van de collectie: Marokkaanse migratieverhalen.
Deel dit verhaal
Credits
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Laura Schalkwijk
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Peter Klijsen, Linda Malherbe
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Laura Schalkwijk
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Peter Klijsen, Linda Malherbe
Meer vertellers uit deze luistervoorstelling