Firas Kalousie (Syrië, Damascus)

Sinds dat hij zich kan herinneren als kind, maakt Firas artistiek werk; kunst zonder

te weten dat het kunst is. Nu werkt hij als schrijver, filmer, fotograaf, theatermaker, regisseur en beeldend kunstenaar. In Syrië schreef en regisseerde hij vijf toneelstukken en maakte hij vijf korte films. Hij had meer dan veertig solo- en groepstentoonstellingen. Firas is geboren als jongste in een arbeidersgezin met twee oudere broers in Damascus, Syrïe. Hij moest vluchten om te ontsnappen aan dood en gevangenschap in oorlogstijd, ‘om te kunnen ademen’. Hier in Nederland doorstond hij ook alle stadia van moeilijkheden – vooral het jaren wachten in de azc’s was zwaar – om uiteindelijk toch de Nederlandse identiteit te verkrijgen. “Ik voel mij nu gerustgesteld, ik kan hier weer schilderen, beeldhouwen, schrijven, acteren en regisseren. Ik heb niet voor de stad Rotterdam gekozen om te wonen, maar ik hou ervan om mensen te zien en met hen om te gaan en te werken.”

Firas maakte hier twee nieuwe theaterproducties. Voor Theater Binnenstebuiten repeteerden de spelers, bewoners van de Rotterdamse noodopvang, twee maanden lang samen in Verhalenhuis Belvédère waarna het pantomime twee keer volle zalen trok in wijktheater de Banier voor een divers publiek.  Als beeldend kunstenaar heeft hij inmiddels zijn eerste solotentoonstelling in Nederland achter de rug. “Ik heb in het leven geleerd veel te zien en meer te accepteren, zodat de kunst in mij niet verwelkt en mooi blijft, zodat ik die kan presenteren zoals ik dat wil.” Hij werkt voor stichting Mano om nieuwkomers te activeren via theater en kunst. Ook schrijft hij maandelijks een Nederlandstalige column geïnspireerd door de noodopvang in Rotterdam waar het barst van het talent, van ambities, van creatieve plannen om iets te ondernemen.