Als kind woonde ze afwisselend in Nederland en op Curaçao. Ook in Rotterdam heeft ze in alle windstreken gewoond, maar het langst op Zuid. Inmiddels huist ze al 18 jaar op IJsselmonde aan de Koppeldijk; nooit eerder heeft ze het ergens zo lang volgehouden. Daar kwam ze met haar zoon wonen en werd liefdevol verwelkomd door haar buren. ,,We mochten elke dag bij hun komen eten.’’
Janine deed ook veel voor de straat via Opzoomer Mee en de bewonerscommissie van Vestia. Eigenlijk wilde ze altijd uitvaartverzorger worden, maar werkte uiteindelijk in de verpleging, totdat ze een auto-ongeluk kreeg en aan allebei haar knieën geopereerd moest worden; daarna werd verplegend werk te zwaar en kreeg ze administratief werk. Momenteel doet ze vrijwilligerswerk voor PIT010 in het Huis van de Wijk aan de Susannadijk. Ze geeft Nederlandse les aan mensen uit buurt die nog geen of weinig Nederlands spreken.
"Ja, mooie herinneringen heb je altijd van, vooral met dat Opzoomer Mee. En heel vaak in de zomer, zitten we buiten. Ik heb een tuin, maar ik zit heel weinig in de tuin. Ik zit meer aan de voorkant."
Janine Beem (Den Helder, 1971)
Dit verhaal is onderdeel van luistervoorstelling: Luisterportret uit Hordijkerveld.
En onderdeel van de collectie: Luisterportret uit Hordijkerveld, IJsselmonde.
En onderdeel van de collectie: Luisterportret uit Hordijkerveld, IJsselmonde.
Deel dit verhaal
Credits
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Laura Schalkwijk
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Joop Reijngoud, Linda Malherbe
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Laura Schalkwijk
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Joop Reijngoud, Linda Malherbe
Meer vertellers uit deze luistervoorstelling
"Ik was gelijk verliefd op het huis, met een voortuin, een achtertuin. Ik had het gevoel alsof ik elke dag vakantie had."
"Het was een groot weiland. Er waren geen scholen, geen kerken, echt helemaal niets."
"En die begon vreselijk te schreeuwen en toen gebruikte ik mijn haventaal om er even tegenin te gaan."
"Zo is het leven zeggen ze weleens, het is hard. Je vraagt er niet om, maar je krijgt het allemaal voor niks."
"Dus het is eigenlijk alles wat je wil, heb je gewoon hier in de buurt. En vooral groen en water. Het is gewoon een heel fijne wijk om in te wonen."
"Rotterdam en Odessa hebben iets met elkaar te maken. Onze cultuur, emancipatie, vrijheid in de denkwijze, in alles, dus dat was niet moeilijk, dat was uitdagend."
"Nou kijk, ik ben een type, ik praat graag met iedereen, maak een praatje en als ze mijn hulp nodig hebben, dan ben ik er, maar voor de rest op mijn eigen. En zo heb ik eigenlijk altijd hier in Hordijkerveld geleefd en dat gaat gewoon goed."
"Ik maak met zoveel mensen een praatje."
"Vroeger, hierzo in deze buurt zaten er een hoop jongeren, die hadden allemaal zo’n zendbakkie en dan kon je met elkaar praten en muziek draaien op de radio. Dat was wel leuk."