Terug
 
"Ik kwam in oktober 1990 naar Nederland. Er was geen werk meer in Marokko."
Khalid (1965, Tigart, Marokko)
Dit verhaal is onderdeel van luistervoorstelling: Sahbi, Marokkaanse vrienden vertellen.
En onderdeel van de collectie: Marokkaanse migratieverhalen.

Hij groeide op in een stadje in het noorden van Marokko, vlakbij Hoceima met twee broers en twee zussen. Zijn vader was boer, maar overleed toen Khalid nog maar tien jaar was.
In 1990 kwam hij naar Nederland, omdat er geen werk was in Marokko. Khalid woonde eerst in Den Haag en later in Rotterdam, waar mensen uit zijn dorp woonden. Via uitzendbureaus had hij verschillende banen in de haven en bij fabrieken, in de koekjesbakkerij, in de kassen.
Zijn vrouw is geboren in Oud-Beijerland. Ze zijn in Rotterdam-Zuid getrouwd en hadden een grote Marokkaanse bruiloft. Samen hebben ze drie dochters en een zoon, die alle vier in Rotterdam zijn geboren. Zijn oudste dochter werkt in het Maasstad Ziekenhuis, zijn andere kinderen zitten nog op school. Zijn zoontje van 8 jaar voetbalt bij Spartaan’20.
Khalid doet vrijwilligerswerk bij Stichting Atlas en komt vaak bij Stichting Ouderen Feijenoord, in Hillesluis, waar veel Marokkaanse, maar soms ook Turkse en Nederlandse mannen uit de wijk en stad samenkomen. Daarnaast gaat hij vijf keer per dag naar de Essalam-moskee.

Meer verhalen met
Onderwerp: Migratie  
Locatie: Rotterdam-Zuid  
Deel dit verhaal
Credits
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Laura Schalkwijk
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Linda Malherbe, Joop Reijngoud
Meer vertellers uit deze luistervoorstelling
"Mijn vader zei: ik kan niet tien monden in mijn eentje voeden."
"Dit is echt een land van kansen. Als je om je heen kijkt, zie je zoveel Marokkanen die hun plek hebben: burgemeesters, directeur van de Euromast, voetballers, cabaretiers."
"Mijn ouders zijn trots op alle kinderen."
"Dus ik ben een van de weinige Marokkanen die Fries spreekt. Hoe bijzonder is dat?"
© 2024 Verhalen van Rotterdammers | Website door Mediabreed