Terug
 
“Kijk, mensen van mijn leeftijd moesten het leger in, ik wil niet vechten, mensen doodmaken. Ik dacht na een jaar of twee komen we terug.”
Dit verhaal is onderdeel van luistervoorstelling: Masoon Madaghmesh.
En onderdeel van de collectie: Hiyat | Wederopbouw in Rotterdam, verhalen van Syrische Rotterdammers.

Masoon Madaghmesh (1981, Damascus, Syrië)

Denkend aan Damascus brengt hem de geur van kruiden van de souk Jama, de vrijdagmarkt, heel anders dan havenstad Latakia met de geur van olijven en olijfolie aan de zee en bergen.

Voordat hij naar Nederland kwam, woonde Massoon in drie verschillende wijken van Damascus. Zijn geboortehuis stond in de wijk Salihieh, was van hout gemaakt en lag op de vijfde verdieping, vanwaar je nog net uitzicht had op de moskee. De laatste wijk waar hij woonde heet El Muyi ad-Din. “Een heel stille plek.” Massoon is de jongste van het gezin bestaande uit een vader, moeder en vier broers en zussen. Zijn vader was leraar Engels, zijn moeder zorgde voor het gezin. Massoon ging naar de universiteit om werktuigbouwkunde te studeren. Tegelijkertijd deed hij ook sociaal onderzoek en hield hij zich bezig met agricultuur; Massoon had zijn eigen moestuin. Daar ligt vooral zijn interesse, in planten. Bovendien is hij zanger. “Ik was altijd bezig met muziek.” Door de oorlog, besloot Massoon te vluchten. Nu hoopt hij hier ooit zijn eigen bedrijf te hebben of te kunnen leven van zijn zangtalent. “Misschien allebei, dat zijn mijn dromen eigenlijk.”

Meer verhalen met
Trefwoord: Syrië  gevlucht  
Onderwerp: Kunst & cultuur  Migratie  Oorlog  
Deel dit verhaal
Credits
Techniek/editing: Laura Schalkwijk
Interviewer: Esseline van de Sande
Muziek: Marlies du Mosch
Ondersteund door: Fonds voor Cultuurparticipatie
Meer vertellers uit deze luistervoorstelling
© 2025 Verhalen van Rotterdammers | Website door Mediabreed