Hun moeder, oma en overgrootmoeder Marjam Rolobessy – Tuarita, keerde begin jaren negentig terug naar de Molukken. Ze was al ziek, het zou haar laatste reis zijn naar haar geboortegrond. Alle nichten kwamen elke avond op bezoek. ,,Dan gingen we liedjes zingen en mijn moeder zong alles mee,’’ vertelt Marjams dochter Napsia. ,,Dat was een hele mooie, een hele bijzonder reis.’’ Napsia is de tweede generatie, geboren in Nederland. Haar nicht Sauda – dochter van Napsia’s broer is de derde generatie en Sauda’s dochter Sophie is de vierde generatie. Hun Molukse wortels liggen op het eiland Ambon, in het dorpje Tial, waar Napsia’s ouders geboren zijn. In 1951 kwamen Marjam en Manoer Rolobessy in Nederland aan, waar ze eerst in Schattenberg verbleven, vervolgens in Wyldemerk, het Molukse kamp in Friesland. Vanaf 1966 kwam het gezin in Ridderkerk te wonen. Daar werd Napsia geboren, de jongste telg van tien kinderen totaal. Haar moeder was altijd gekleed in sarong, met haar haar in een knotje. ,,Ze was een hele sterke vrouw, vind ik. Ze leefde heel erg voor de kinderen.’’ Napsia, Sauda en nu ook Sophie, groeiden op in Ridderkerk, waar geen Molukse wijk was, maar een islamitisch-Molukse gemeenschap kwam te wonen, net als in Waalwijk. ,,We hadden wel Molukse buren. In elk straat woonden steeds twee Molukse gezinnen naast elkaar,’’ vertelt Napsia. ,,Dat vond ik heel fijn op zo op te groeien, met wel het gevoel van de Molukse gemeenschap.’’ Sauda is het tweede kleinkind, dochter van Napsia’s een-na-oudste broer en een echte Rotterdamse. Napsia: ,,Dat was wel leuk. Ik was vier, toen was er ineens een Nederlandse vrouw bij ons thuis.’’ In 1997 hebben Napsia en Sauda en de andere Molukse jongeren uit Ridderkerk een culturele avond georganiseerd, met zang, dans en toneel. Sauda en haar dochter Sophie voelen zich heel erg verbonden met hun Molukse roots. Napsia gaat eens in de zoveel jaar naar Friesland, waar een herdenkingssteen is geplaatst op de plek waar ooit het Molukse kamp stond.