Sidra Ibrahim (2003, Manbij, Syrië)
Via haar schilderijen probeert ze verhalen te delen over haar cultuur, over haar leven, over wat ze heeft meegemaakt. Sidra werd geboren in een groot Koerdisch gezin in Syrië, in de stad Manbij als een-na-jongste van tien kinderen totaal. Toen zij acht jaar was en de oorlog was uitgebroken, vluchtte het gezin naar Turkije. Daar woonden ze negen jaar, zonder uitzicht. Ze mochten niet werken, Sidra en de andere kinderen mochten niet naar school. Ze had nauwelijks vriendinnen; die mochten niet met haar spelen, omdat ze én Syrisch én Koerdisch is. “Ik heb Turks geleerd via YouTube. Als je de taal niet spreekt, weet je niet wat mensen zeggen. Je bent doof.”
Haar vader nam het moeilijke besluit om zijn gezin tijdelijk te verlaten, hij kwam terecht in Nederland en twee jaar later lukte het hem om zijn vrouw en twee kinderen over te laten komen. Zes kinderen zijn nu hier, twee broers en twee zussen zijn nog in Turkije. In Turkije begon Sidra met tekenen. In Nederland maakte ze haar eerste schilderij, dankzij een buurman die haar verfspullen gaf. “Ik maakte steeds grotere doeken.” Zo maakte ze een schilderij van een appel met kruidnagel, dat een oud Koerdisch verhaal vertelt over liefde en vergeving; je geeft een appel met kruidnagel aan iemand op wie je verliefd bent of aan iemand aan wie je vergeving wil vragen. In de bibliotheek in Lekkerkerk waar het gezin een tijd woonde, heeft ze haar werken voor het eerst geëxposeerd. Voor de tentoonstelling in het Verhalenhuis maakte ze nieuw werk. Ondertussen gaat Sidra elke dag naar school in Rotterdam, waar ze een mbo-opleiding zorg volgt en verder gaat leren. “Ik heb negen jaar geen onderwijs gehad, ik wil elke kans grijpen.”