“Rotterdam is een stad met rijke geschiedenis en betekenis... Ik was vooral ontroerd door de verhalen van de kunstenaars die na de Tweede Wereldoorlog door de nasleep navigeerden. Verhalen over veerkracht en herstel dankzij kunst resoneerden diep in mij. In tijden van tegenspoed heeft creativiteit een transformerende kracht.”

“Ik voel mij nu gerustgesteld, ik kan hier schilderen, beeldhouwen, schrijven, acteren en regisseren. Ik heb niet voor de stad Rotterdam gekozen om te wonen, maar ik hou ervan om mensen te zien en met hen om te gaan en te werken."

"In Syrië was ik verdoofd, maakte me niet meer druk om het gevaar, ik was blij om te denken dat ik een verschil kon maken. Totdat ik een punt bereikte waarop ik geen enkele manier meer zag om een ​​verschil te maken, dat ik niemand meer kon helpen."

"Ik heb altijd van mijn moeder gehoord, jouw oma is Armeens, uit Turkije en moslim, de andere oma van mijn moederskant is van Libanon en Koerdisch. Wij zijn een grote mix. Ik heb niet alleen één bloed, ik heb gemixt bloed en dat bloed van mij moet ik respecteren."

“Ik wist dat ik hier een leven zou opbouwen vanaf nul, ik wist dat ik een kans had. Dus de cultuur, de taal, alles, ik ging mijn best doen om zo snel mogelijk te leren.”

"Ons huis was een mooi huis, van leem, met een grote boom in het midden. Ik werd altijd wakker met geluiden van allerlei muzikanten en mensen die gedichten voorlazen. Mijn vader was een schrijver en dichter. Ik ben opgegroeid met kunst en cultuur."

“Kijk, mensen van mijn leeftijd moesten het leger in, ik wil niet vechten, mensen doodmaken. Ik dacht na een jaar of twee komen we terug.”

“We hebben een relatie met de Maas, zoals Raqqa met de Eufraat. En mensen zijn van verschillende achtergronden, van Turkije, Marokko, Suriname, van andere landen. Dit is echt een kleine wereld.”

“Ik ben echt trots op mijn kinderen. Ze zijn echt sterker dan ik, ze hebben moeilijke momenten meegemaakt, in vijf jaar in drie verschillende landen gewoond, met verschillende culturen en gewoonten. Dat is niet makkelijk. En ze doen het heel goed.”

"Naast mijn werk als docent en hoofd van de afdeling muziek, richtte ik in 2003 in Damascus een centrum voor muziek, theater en ballet op. Daarna richtte ik het Tarab orkest op. Ik had hele goede studenten, ik werkte in het operahuis, op dezelfde plek als het conservatorium in Syrië. Ik koos de beste muzikanten in Syrië in Arabische klassieke muziek. De beste, nummer één."

“Ik heb een mooie familie, had een mooi huis, mooi werk. Je gaat naar een nieuw leven en laat alles achter.” LUISTERVOORSTELLING

“Ik heb negen jaar geen onderwijs gehad, ik wil elke kans grijpen.”

"Dit is een stad met heel veel geluid, alleen al het ritme, het gebonk, de hartklop van Zadkine.’’

,,Mijn vader heeft zich 41 jaar lang, 365 dagen per jaar en 24 uur per dag met veel passie ingezet voor Boijmans.’’

,,Na de oorlog kwamen er mensen aan de deur op de Plaslaan en dan, ja, dat waren dan mensen die of het overleefd hadden of familieleden daarvan. En die kwamen dan mijn vader bedanken. Dat vond ik wel heel indrukwekkend."

,,Tante Tinta was een van de leukste en gekste mensen uit mijn leven."

"Voor de oorlog heb ik op de fundamenten van Boijmans gestaan."

"Juist op het moment dat Hannema gearresteerd was en weggevoerd werd, groette mijn vader hem en wenste hem sterkte."

"Mijn moeder zat dagenlang in de kelder van Boijmans, tussen de schilderijen."