Terug
“Hij maakte een basisolie voor Syrië en een eigen geur voor zijn dorp. Hij kon gelijk zeggen: deze olie is patchouli, of deze olie is roos.”
“Ik ben echt trots op mijn kinderen. Ze zijn echt sterker dan ik, ze hebben moeilijke momenten meegemaakt, in vijf jaar in drie verschillende landen gewoond, met verschillende culturen en gewoonten. Dat is niet makkelijk. En ze doen het heel goed.”
"Wij hebben hier een burgemeester gehad die zei: Wat mot, mot en wat niet kan mot ook. En daar gingen we ook allemaal voor"
"Rotterdam was altijd bezig om te bouwen, die wederopbouw voelde je als het ware in je lijf.’’
"De ziel van Rotterdam is voor mij de Maas.’’
"Uiteindelijk kregen we een douche in huis, maar niemand wist hoe het werkte.’’
"Nou, toen is mijn moeder daar de boekhouding gaan doen. En dat mijn vader heel goed kan koken - want de liefde gaat door de maag - ja, zo is dat gekomen."
"Mijn vader slachtte zelf vroeger zijn kippen. Een hoop Chinezen deden dat. Die hadden dan achter een ruimte gemaakt en dan kochten ze kippen, levende kippen, en dan lieten ze ze opgroeien en die pompten ze vol, dat ze lekker vet waren. En dan, nou mijn vader die wou altijd hebben dat ik het ook deed."
"En zo is mijn vader dus altijd bekend geweest hier. Chinese Kees of Kees Zee. En dan wist iedereen over wie je het had."
'En kijk, zij hebben gezien dat hun ouders zo hard werkten. Weekend nooit vrij. Feestdagen nooit vrij. Dus er is een soort afkeer. En dat is een van de grootste problemen nu. Ja, nu minder mensen willen werken in die branche, de Chinees-Indische restaurants."
"O, ik had nog nooit in mijn leven zo veel loempiaatjes gemaakt. Zo'n mooie tijd. Elke dag opstaan, loempiaatje maken, groente blancheren en dan weer loempia bakken. Elke dag honderdveertig loempiaatjes."
"Nu kennen veel mensen mij, omdat..., ik heb één product, dat is heel bekend, dat zijn de beste noedels van de hele wereld. In Singapore is de naam Laksa, zo heten de noedels daar. En mensen hier noemen mij de Laksaman."
"Op een gegeven moment in restaurant King’s Garden, bleken wij eigenlijk de sociale hoek van alle restaurants... Iedereen kwam daar binnen, bij mij om belastingpapiertjes in te vullen, dan dat weer in te vullen, zus in te vullen. Want ik sprak Chinees en ik sprak Hollands."
"De zaak ging steeds beter en steeds beter. En van de ene zaak ging het naar een tweede zaak. En een derde zaak. Op den duur... Volgens mij hebben we nu veertig zaken of zo. De Sumo restaurants zitten nu door heel Nederland."
"Er zit veel meer in dan eigenlijk echt alleen het eten. Er zit bijna een soort van filosofie achter en dat wil ik heel graag meegeven aan andere mensen."
© 2024 Verhalen van Rotterdammers | Website door Mediabreed