Een Luisterportret uit Witte Dorphof (Oud-Mathenesse, Delfshaven, Rotterdam); 10 bewoners vertellen
“Mijn eerste indruk van deze straat was: wauw, ik kom in een soort vakantiepark terecht. Het is hier fijn wonen, iedereen helpt elkaar.’’
DE STRAAT is vernoemd naar het vroegere Witte Dorp, een nooddorp uit de jaren ‘20, ontworpen door de beroemde architect J.J.P. Oud. De bebouwing van een leegstaande polder tussen Rotterdam en Schiedam begon in 1922. In een symmetrisch stratenplan kwamen kleine, witte arbeiderswoninkjes. Het Witte Dorp was bedoeld als tijdelijke woonvoorziening om achterstandsgezinnen een gezonde leefomgeving te bieden. Maar de wijk bleef langdurig staan. In 1972 protesteerden honderden Witte Dorpers tegen onveilige verkeerssituaties waarbij twee doden vielen. Bewoners blokkeerden de Franselaan. Bij dat protest kwam het tot vechtpartijen met de politie. De renovatie in 1977 mocht helaas niet baten; het samenvoegen leidde tot meer problemen. Toen in 1985 de gemeente aankondigde de inmiddels sterk verouderde huisjes te slopen, ontstond er een storm van protest. Het aparte, dorpse karakter van de wijk was de bewoners zeer dierbaar. Er werd zelfs internationaal campagne gevoerd voor het behoud ervan. In 1986 gingen vier architecten toch aan de slag met plannen voor het nieuwe Witte Dorp. De bewoners mochten wel uit de plannen kiezen. Er zouden wederom kleine, betaalbare, witte huisjes komen, naar ontwerp van architect P. De Ley. In 1988 werd besloten dat de nieuwe straat het Witte Dorphof zou gaan heten. Op 25 februari 1989 begon de sloop van het oude Witte Dorp. De avond ervoor namen bewoners afscheid van hun woonplek met een fakkeloptocht. Oorspronkelijke waren de nieuwe woningen van het Witte Dorphof bedoeld voor bewoners van 55 jaar of ouder. Veel oudere bewoners uit het vroegere Witte Dorp kwamen daar wonen. Nu mogen mensen vanaf 45 jaar hier komen wonen.
De Verhalenkeet reisde naar het Witte Dorphof in Oud – Mathenesse, Delfshaven. Tien bewoners hebben hun verhaal gedeeld. Zij vertelden ieder een uur lang over hun persoonlijke beleving van hun leven en het samen wonen in het Witte Dorphof. De meest intense, grappige, spannende, emotionele fragmenten presenteren we in een compilatie. De (gehele) audioverhalen zullen voor de eeuwigheid worden bewaard in het Stadsarchief Rotterdam.